Jedwabny Szlak w południowych Chinach trwał ponad 2000 lat.

Południowa droga jedwabna to „droga Shu - ciała trującego”, ponieważ przebiegała przez obszar gór Hengduan, znana również jako górska droga jedwabna. Około IV wieku p.n.e., kiedy równiny centralne były podzielone, otwarto drogę jedwabną między krainą Shu (dzisiejsza zachodnia równina Syczuanu) a ciałem Trującym. Trwała ponad dwa wieki i była nieznana mieszkańcom równin centralnych, dlatego niektórzy nazywali ją Tajną Drogą Jedwabną. Dopiero Zhang Qian udał się do Regionów Zachodnich, gdzie w Daxia znalazł tkaniny Shu, a laski Qiongzhu z ciała Trującego. Zgłosił to cesarzowi Han, a cesarz Yuan Han wysłał Zhang Qiana przez „drogę Shu - ciała trującego” w pierwszym roku (122 p.n.e.). Z Qianwei (dzisiejszy Yibin) wysłano ludzi, aby prześledzili pięć dróg. Wszystkie drogi wychodziły z Mang (obecnie Mjanma), przez migrację (dzisiaj), trzy drogi wychodziły z (obecnie Hanyuan), cztery drogi z Qiong (obecnie Xichang), pięć dróg z różnicowych (obecnie południowy zachód Yibin). Anioł utknął w Kunming'u,,,, odpowiednio.
Południowa droga jedwabna składa się z trzech dróg, a mianowicie drogi Ling Kwan, drogi Wu Chi i drogi Wing Cheong. Wschodnie i zachodnie odgałęzienia Jedwabnego Szlaku wywodziły się z Chengdu. Wschodnie odgałęzienie biegło wzdłuż rzeki Minjiang do drogi Bo (współczesny Yibin), przez przełęcz Shimen i przez Zhuti (współczesny Zhaotong), Hanyang (współczesny Hezhang), Wei (współczesny Qujing) i Dian (współczesny Kunming) do Yeyu (współczesny Dali). Na zachodzie wspierane przez chengdu przez Qiong (obecnie qionglai), yan (obecnie ya),, (obecnie hanyuan), Qiong (obecnie xichang), YanYuan, QingLing (yao), cuny (obecnie xiangyun) do liści wiązu, zgodnie z duchem tao. Na terytorium Shan i podzielone na ląd, dwie drogi morskie do ciała trującego.
Jedwabny Szlak w południowych Chinach istniał ponad 2000 lat. Zwłaszcza podczas wojny z japońską agresją, przejście morskie na tyłach zostało odcięte. Droga birmańska i droga Chiny-Indie otwarte wzdłuż południowo-zachodniej drogi Jedwabnego Szlaku były niespotykanie ruchliwe w transporcie i stały się linią życia wspierającą tyły.