جاده ابریشم در جنوب چین بیش از 2000 سال به طول انجامید.

جاده ابریشم سرزمین جنوبی «جاده سمی شو - بدن» است، زیرا از طریق منطقه کوهستانی هِنگدوان می‌گذرد، که به عنوان جاده ابریشم دره کوهستانی نیز شناخته می‌شود. در حدود قرن چهارم قبل از میلاد، زمانی که دشت‌های مرکزی تقسیم شده بودند، یک جاده ابریشم بین سرزمین شو (امروز دشت سیچوان غربی) و بدن سمی باز شد. این جاده بیش از دو قرن به طول انجامید و برای مردم دشت‌های مرکزی ناشناخته بود، بنابراین برخی آن را جاده ابریشم مخفی می‌نامیدند. تا اینکه ژانگ چیان به مناطق غربی رفت و در داکسیا پارچه شو و عصای کیونگ‌ژو را از طریق بدن سمی پیدا کرد، او به امپراتور هان گزارش داد، امپراتور یوان هان در سال اول (122 قبل از میلاد) ژانگ چیان را از طریق «جاده سمی شو - بدن» فرستاد. از چیان‌وی (ایبین امروزی) مردم را برای ردیابی پنج مسیر فرستاد. تمام راه از مانگ (برمه امروزی) خارج شد، از طریق مهاجرت (امروز)، سه راه خارج شد، (هان‌یوان امروزی)، چهار راه از کیونگ (شی‌چانگ امروزی) خارج شد، پنج راه از دیفرانسیل (جنوب غربی ایبین امروزی) خارج شد. فرشتگان در کونمینگ گیر کردند، به ترتیب.
جاده ابریشم جنوبی از سه جاده تشکیل شده است، یعنی جاده لینگ کوان، جاده وو چی و جاده وینگ چئونگ. شاخه‌های شرقی و غربی جاده ابریشم از چنگدو سرچشمه می‌گیرند. شاخه شرقی در امتداد رودخانه مینجیانگ به جاده بو (ایبین مدرن) می‌رفت، از گذرگاه شیمن عبور می‌کرد و از طریق ژوتی (ژائوتونگ مدرن)، هانیانگ (هژانگ مدرن)، وی (کوینگ مدرن) و دیان (کونمینگ مدرن) به یه‌یو (دالی مدرن) می‌رسید. در غرب توسط چنگدو از طریق کیونگ (کیونگلای امروزی)، یان (یا مدرن)، (هانیوان مدرن)، کیونگ (شی‌چانگ مدرن)، یانیوان، چینگلینگ (یائو)، کونی (شیانگ‌یون مدرن) به برگ‌های نارون، طبق روح تائو پشتیبانی می‌شد. در قلمرو شان، و زمین تقسیم شده، دو راه دریایی به بدن سمی.
جاده ابریشم در جنوب چین بیش از 2000 سال به طول انجامید. به ویژه در طول جنگ مقاومت در برابر تجاوز ژاپنی‌ها، گذرگاه دریایی در منطقه عقب‌نشینی قطع شد. جاده برمه و جاده چین-هند که در امتداد جاده جنوب غربی جاده ابریشم باز شده بودند، در حمل و نقل بی‌سابقه شلوغ بودند و به خط حیات برای حمایت از منطقه عقب‌نشینی تبدیل شدند.